De regeringsfracties van de PvdA en het CDA zijn voor het dubbel bestraffen van geweld tegen homo’s. Op het eerste gezicht lijkt dit volslagen belachelijk, maar wie er zich in verdiept moet tot de conclusie komen dat het volledig in overeenstemming is met de geest van onze grondwet en de basiswaarden van de Nederlandse samenleving. Dit soort geweld is namelijk van een raar soort, het tast de gehele gemeenschap aan en dreigt ons land blijvend te veranderen. In negatieve zin.
Geweld heeft altijd een doel. Het kan zijn dat de geweldpleger iemand berooft, en geweld gebruikt om het slachtoffer te bestelen. Vaak ook is er een conflict ontstaan, op het moment dat de emoties de overhand krijgen lijkt geweld de enige mogelijkheid om het dispuut te beslechten. Soms is het zelfs geheel willekeurig, agressie om de agressie. De dader geniet van het geweld zelf. Maar de potenrammer past in geen van deze plaatjes, hij keurt het slachtoffer af om wie hij is. Hij haat de vieze flikker en wil hem kapot maken.
Door de angst die dit geweld oproept, zien homoseksuelen zich gedwongen hun gedrag aan te passen. Hoewel het volkomen onschuldig is als twee mannen hand in hand over straat gaan en er het tegendeel van agressie, namelijk genegenheid, vanuit gaat, durven veel mannen dit laat in de nacht niet meer te doen. Op die manier kunnen ze dus zichzelf niet meer zijn.
Het “jezelf zijn” is een cliché, maar daarom nog niet onbelangrijk. Kernwaarde in onze samenleving is dat je “jezelf kan zijn”, en dat de overheid voor je instaat als iemand je die ruimte niet gunt. Een homo die in elkaar geslagen is, heeft niet alleen met de fysieke pijn te maken, als hij voortaan zichzelf nog eens op straat laat zien zoals hij is kan hij opnieuw slachtoffer worden. Maar zolang je er niemand kwaad mee doet, mag je in Nederland zijn wie je bent. Dit is voor iedereen in Nederland van belang en iemand die het dreigt af te nemen dient zeer zwaar gestraft te worden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten