Geen Mening

Ik denk, dat het voor eenieder van ons goed zou zijn als we eens wat nuance in het debat zouden brengen, door een beetje meer afstand te nemen en deze kwestie met een nuchtere blik te aanschouwen. Als een probleem ons immers zoveel hoofdbrekers bezorgt, kan het niet anders, dan dat we gebaat zijn bij een geduldige en reflexieve houding.

Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die beweren de waarheid in pacht te hebben; proactieve rauwdouwers die er geen brood in zien, zich er de kaas vanaf te laten eten. Deze bevlogen types zien zichzelf als voortrekkers in de bloedige strijd voor een zaak, die geen afdingen betaamt, noch baat heeft bij wat verhelderende arbitrage.

Toch moet ik deze gezonde Hollandse hoogvliegers tegenwerpen dat het voor Nederland veel beter is, als we met zijn allen de bovengrens van het maaiveld eens grondig respecteren, en gaan zitten voor de vraag waar we eigenlijk voor staan. Wij zijn immers niet alwetend. U en ik weten best voorbeelden van mensen die door hun onwetende, onnadenkende gewauwel anderen nodeloos hinderen en kwetsen. Nu dan, zo vraag ik u, wat maakt ons anders? Hebben wíj de waarheid wél in pacht?

Neen! Dames, heren ook, hierbij werp ik onder luid protest van talloze hartverpanders zelf de eerste steen, door te gaan staan voor het idee dat er niets méér inzit dan de opeenslibbing van talloze niet representatieve meningen en meninkjes, en luidkeels te verkondigen: “Ik heb geen mening, geen kant, geen zijde gekozen, en ik ben er trots op”. Dit gebaar zal, mits u het volgt, een storm van kalmering het politieke strijdperk laten verstommen, en de stegen en kronkels van onze gedachten rechtzetten, schoonvegen en verlichten.

Ik zeg: sta op, verworpenen der aarde, bannelingen en verschoppelingen van een sociaal discours dat hen niet respecteert, die hun identeit niet vaststellen, hen niet bevraagt, die het ook allemaal niet meer weten, en hen niet wil spreken, die er slechts het zwijgen toe doen. Let op mijn woorden, bevlogen jongens van Jan de Witt, want ik zeg jullie de wacht aan: als we nú ingrijpen, is het voor altijd te laat.