dinsdag 25 september 2007

Iron & Wine - the Shepherds Dog


Bij deze plaats ik maar weer eens wat mooie muziek, met de belofte om wat vaker stukjes te gaan schrijven.

Iron & Wine is de artiestennaam van singer-songwriter Samuel Beam. Met zijn zachte stem en de prachtige arrangementen op dit nieuwe album, the Shepherds Dog, doet hij me vooral denken aan Sufjan Stevens. Al is het allemaal wat minder uitbundig. Muziek voor gevoelige zielen. Overigens heeft hij ook een mooie baard.

Je kunt 'm hier downloaden. Het wachtwoord dat je nodig hebt is: www.blu3f0x.co.uk

Ik heb het er niet zelf opgezet, ik verwijs er alleen maar naar. Als zelfs dat niet mag, sleep me dan niet voor de rechter, maar vertel het me even dan haal ik het er af.

maandag 24 september 2007

Kort intermezzo

Even een mooi stukje dat ik vandaag las.

Een bekende soefievertelling gaat over deze overijdele ren:
Ooit stuurde een koopman in het Bagdad van lang geleden zijn bediende naar de markt om inkopen te doen voor een feestmaal. Even later keerde de bediende overhaast terug, met lege handen en een verschrikte uitdrukking op het gezicht. Zijn meester liet hem bedaren en vroeg om een verklaring. In de drukte van de medina, verklaarde de bediende, was hij aangestoten door een onbekende. Toen hij zich omdraaide om de lomperik van repliek te dienen, ontwaarde hij tot zijn ontzetting de met een kap bedekte gestalde van de Dood. Voor hij iets kon uitbrengen, gebaarde de Dood dreigend met zijn knokige hand. De bediende maakte zich angstig uit de voeten voor de Dood hem te pakken kreeg.
Hij smeekte zijn meester of hij hem een paard wilde lenen. Hij wilde naar zijn verwanten in Samara reizen en vragen of ze hem wilden verstoppen voor de Dood. De koopman gaf de doodsbenauwde bediende het paard en keek hoe hij wegreed.
Later op die dag ging de koopman naar de markt en trof de Dood nog aan te midden van de menigte. 'Waarom heb je mijn bediende zo bedreigd?' wilde de koopman van de dood weten.
'Ik wilde hem niet bedreigen', antwoordde de Dood. 'Ik was alleen verbasd hem vanochtend hier in Bagdad te zien, terwijl ik vanavond een afspraak met hem heb in Samara.'

woensdag 12 september 2007

PJ Harvey - White Chalk


Eén van de iconen van de alternatieve popmuziek heeft weer een nieuw album uit. PJ Harvey heeft met White Chalk een rustige en sombere plaat afgeleverd. Er staan geen hits op, maar ze weet van begin tot eind te boeien. Laat die herfst maar duren, binnen is het warm.
Je kunt White Chalk hier downloaden.

Ik heb het er niet zelf opgezet, ik verwijs er alleen maar naar. Als zelfs dat niet mag, sleep me dan niet voor de rechter, maar vertel het me even dan haal ik het er af.

Hoera!


Dat is geweldig nieuws! Nu het nog kan, maar even snel de wet overtreden... Je kan Mein Kampf hier downloaden.

Mein Kampf: Binnenkort in een boekwinkel bij u in de buurt.


Misschien komt het doordat minister Plasterk net terug is van de Nexus-conferentie, en hij daar door de geest van de culturele vrijheid geïnspireerd is, of doordat hij na alle Nine Eleven-onzin besloten heeft wat tegenwicht te bieden aan de tunneldenkers, maar hij heeft op de elfde verklaard dat wat hem betreft op het verkopen van Mein Kampf niet langer een verbod zou moeten rusten.

"Misschien moeten we daar maar eens mee ophouden, met Mein Kampf te verbieden. Laat het vrij verkrijgbaar zijn - en dat zeg ik dan maar als minister van media en literatuur."(Bron)

Voor alle lieden, die er de laatste tijd zo over klagen dat je in dit land niet meer echt rechts mag zijn (Nahid Selim, zegt dat iemand wat?), moet dit als een mooi succesje voelen. Nu ze een paar jaar de media domineren, hebben ze toch eindelijk een minister zo ver dat hij Wilders serieus neemt. Wilders! Ik bedoel maar.

Natuurlijk ziet kamerlid Van Haersma Buma van het CDA in dit soort uitspraken niets dan zondigheid en verval; hij (zij? wie het weet mag het zeggen.) heeft een achterban om aan te denken. Bovendien, als ik een christen was, zou ik ook de deugd niet van inzien van het toestaan van dit soort haatzaaierij. Dat is maar concurrentie.

De Christenunie, tenslotte, die ziet niet in dat dit een spectaculaire uitspraak is. Nou ja, een vergissing, zullen we maar denken. Een minister die De Hitler Code toe wil staan, dát zag ik niet aankomen. Mijn vertrouwen in de nederlandse politiek is er opeens een stuk groter van geworden. Mijn vertrouwen in de PvdA trouwens ook.. zou er iets met me mis zijn? Ik wacht in spanning tot de SP en Groenlinks een duit in het zakje doen.

maandag 10 september 2007

Band of Horses - Cease to Begin


Band of Horses heb ik eigenlijk nog maar pas ontdekt. De afgelopen weken heb ik hun fantastische debuutalbum "Everything all the Time" zoveel gedraaid dat ik er bijna gek van werd. Maar dat is nu gelukkig voorbij, want ze hebben alweer een nieuw album! Dat wil zeggen, 9 oktober komt "Cease to Begin" uit, maar via het goddelijke medium internet hebben we nu al de kans om te luisteren.

Als hij net zo goed blijkt te zijn als de eerste voorspel ik bij deze dat ze uit zullen groeien tot ware rocksterren. Ze hebben namelijk een fantastische zanger, zo'n eentje die waarschijnlijk allemaal onzin zingt, maar op zo'n manier dat het lijkt alsof hij de grootste inzichten verkondigt. Daarbij stond die plaat vol met prachtige melodieën, die dan weer zo eenvoudig zijn dat je ze niet meer uit je hoofd krijgt.

Maar er is ook iets mis met die band. Ze zijn namelijk ook behoorlijk sentimenteel. En als het dus niet goed uitpakt worden ze een soort Coldplay. In dat geval worden ze zelfs nog populairder (omdat het grote publiek geen smaak heeft) en hoor je vervolgens overal waar je komt dat gezeik. Dus download die plaat nou maar en laat hier weten in welke categorie deze paardengroep valt.

Ik heb het er niet zelf opgezet, ik verwijs er alleen maar naar. Als zelfs dat niet mag, sleep me dan niet voor de rechter, maar vertel het me even dan haal ik het er af.

Kant - Kritik der Urteilskraft (Criticism of the judgement)

Gelukkig hebben we Babel Fish om de moeilijkste stukken van Kant te vertalen.

"Dass nun mein Urteil über einen Gegenstand, wodurch ich ihn für angenehm erkläre, ein Interesse an demselben ausdrücke, ist daraus schon klar, dass es durch Empfindung eine Begrierde nach dargleichen Gegenstande rege macht, mithin das Wohlgefallen nicht das blosse Urteil über ihn, sondern die Beziehung seiner Existenz auf meinen Zustand, sofern er durch ein solches Objekt affiziert wird, voraussetzt. Daher man von dem Angenehmen nicht bloss sagt: es gefällt, sondern: es vergnügt. Es ist nicht ein blosser Beifall, den ich ihm widme, sondern Neigung wird dadurch erzeugt; und zu dem, was auf die lebhafteste Art angenehm ist, gehört zu gar kein Urteil über die Beschaffenheit des Objekts, dass diejenigen, welche immer nur auf das Geniessen ausgehen (denn das ist das Wort, womit man das Innige des Vergnügens bezeichnet), sind gern alle Urteilens überheben." (par. 3)

Hier snappen we natuurlijk niks van, maar Babel Fish neemt alle twijfels weg:

"That now my judgement expresses an interest in the same over an article, whereby I explain it for pleasant, is not from it already clearly that it makes a Begrierde active after same article by feeling, therefore well-being favours the bare judgement over it, but the relationship of its existence on my condition, if it is affiziert by such an object, presupposes. Therefore one of the pleasant one not only says: it pleases, but: it diverts. It is not a bare applause, which I dedicate to it, but inclination is produced by it; and to what in the liveliest kind it is pleasant belonged to no judgement over the condition of the object that those, which go out in each case on enjoying (that is the word, with which one designates the intimate of the pleasure), are gladly all Urteilens over-lift."

The Restaurant at the end of the Universe

"In there?" shouted Trillian above the noise of the rain.

"Yes," said Zarniwoop.

"That shack?"

"Yes."

"Weird," said Zaphod."But it's in the middle of nowhere," said Trillian. "We must have come to the wrong place. You can't rule the Universe from a shack."

They hurried through the pouring rain, and arrived, wet through, at the door. They knocked. They shivered.

The door opened.

"Hello?" said the man.

"Ah, excuse me," said Zarniwoop, "I have reason to believe..."

"Do you rule the Universe?" said Zaphod.

The man smiled at him.

"I try not to," he said. "Are you wet?"

Zaphod looked at him astonishment.

"Wet?" he cried. "Doesn't it look as if we're wet?"

"That's how it looks to me," said the man, " but how you feel about it might be altogether different matter. If you find warmth makes you dry, you'd better come in."

They went in.

They looked around the tiny shack, Zarniwoop with slight distaste, Trillian with interest, Zaphod with delight.

"Hey, er..." said Zaphod, "what's your name?"

The man looked at them doubtfully.

"I dont know. Why, do you think I should have one? It seems very odd to give a bundle of vague sensory perceptions to a name."

He invited Trillian to sit in the chair. He sat on the edge of a chair, Zarniwoop leaned stiffly against the table and Zaphod lay on the mattress.

"Wowee!" said Zaphod. "the seat of power!" He tickled the cat.

"Listen, said Zarniwoop, "I must ask you some questions."

"All right," said the man kindly, "you can sing to my cat if you like."

"Would he like that?" asked Zaphod.

"You'd better ask him," said the man.

"Does he talk?" said Zaphod.

"I have no memory of him talking," said the man, "but I am very unreliable."

Zarniwoop pulled some notes out of a pocket.

"Now," he said, "you do rule the Universe, do you?"

"How can I tell?" said the man.

Zarniwoop ticked off a note on the paper.

"How long have you been doing this?"

"Ah," said the man, "this is a question about the past, is it?"

Zarniwoop looked at him in puzzlement. This wasn't exactly what he had been expecting.

"Yes," he said.

"How can I tell," said the man, "that the past isn't a fiction to account for the discrepancy between my immediate physical sensations and my state of mind?"

Zarniwoop stared at him. The steam began to rise from his sodden clothes.

"So you answer all questions like this?" he said.

The man answered quickly.

"I say what it occurse to me to say when I think I hear people say things. More I cannot say."

Zaphod laughed happily.

"I'll drink to that," he said and pulled out the bottle of Janx Spirit. He leaped and handed the bottle to the ruler of the Universe, who took it with pleasure.

"Good on you, great ruler," he said, "tell it like it is."

"No listen to me," said Zarniwoop, "people come to you, do they? In ships..."

"I think so," said the man. he handed the bottle to Trillian.

"And they as you," said Zarniwoop, "to make decisions for them? About people's lives, about worlds, about economies, about wars, about everything going on out there in the universe?"

"Out there?" said the man. "Out where?"

"Out there!" said Zarniwoop, pointing at the door.

"How can you tell there's anything out there?" said the man politely. "The door's closed."

The rain continued to pound on the roof. Inside the shack it was warm.

zaterdag 8 september 2007

the Simpsons


En als het dan toch weekend is, kijken we ook the Simpsons nog even!

Dixie Chicks: Shut Up & Sing


Dit weekend kunnen jullie een mooie documentaire kijken over Vrijheid van Meningsuiting (zonder die vervelende "buit" dus).

Leadzangeres Natalie Maines, van de populaire Amerikaanse countryband the Dixie Chicks, zegt in 2003 tijdens een concert in Londen, vlak voor de Amerikaanse inval in Irak, dat ze zich schaamt dat president George Bush net als zij uit Texas komt.

De terloopse opmerking, tussen twee nummers door, bereikt via The Guardian het thuisfront, waar radiostations vervolgens worden bestookt door woedende luisteraars. 'Wij luisteren niet meer naar de Dixie Chicks en als jullie ze nog één keer draaien, luisteren we ook niet meer naar jullie station.' De cd's van de Dixie Chicks verdwijnen in de vuilnisbak en worden vermorzeld onder de wielen van een enorme tractor. Sponsors trekken zich terug; zangeres Natalie Maines wordt zelfs met de dood bedreigd.

Kijken maar! Gratis en volledig!